ในการตอบคำถามนี้ ได้ ต้องไปอ่านทำความเข้าใจกับเจตนารมณ์ของข้อกำหนด 3.5.1 และ 3.5.1.1 ซึ่งเป็นข้อกำหนดหลัก ก่อนมาอ่านข้อย่อยที่ 3.5.1.2 นี้ครับ
ข้อกำหนดระบุอย่างไร 3.5.1 Statement of Intent ( เจตนารมณ์ ) กำหนดว่า “
บริษัทต้องมีระบบในการอนุมัติผู้ส่งมอบและติดตามที่มีประสิทธิผลเพื่อให้มั่นใจว่าความเสี่ยงที่มีนัยยะใดๆ จากวัตถุดิบ (รวมถึงบรรจุภัณฑ์) ที่มีผลต่อ ความปลอดภัย, กฎหมาย, คุณภาพของผลิตภัณฑ์สุดท้าย ระบบนี้ต้องให้เป็นที่เข้าใจและได้รับการจัดการ “
และ
ข้อ 3.5.1.1 Raw material Risk Assess กำหนดว่า
" องค์กรต้องจัด ทำเอกสารการประเมินความเสี่ยงของวัตถุดิบแต่ละตัวหรือแต่ละกลุ่มเป็นเอกสาร เพื่อระบุความเสี่ยงที่มีนัยยะต่อความปลอดภัยผลิตภัณฑ์ กฎหมาย และคุณภาพ. สิ่งนี้ต้องคำนึงถึงนัยยะจาก ...."
ท่านต้องจำเป็นต้องเข้าใจ เรื่ิองความเสี่ยงของ Raw Material ก่อนครับ
ท่านต้องเริ่มต้นด้วยการประเมินความเสี่ยง วัตถุดิบ ซึ่งหมายความรวม ทุกสิ่งทุกอย่าง เช่น ส่วนผสมอาหาร วัสดุปรุงแต่ง บรรจุภัณฑ์ ท่านต้องกำหนดความเสี่ยงในแต่ละรายการ แต่ละประเภท กับแต่ละซัพพลายเออร์ ซึ่งท่านต้อวกำหนดประเมินความเสี่ยง ในการกำหนดความเสี่ยงนี้มองสามเรื่อง ทั้ง คุณภาพ กฎหมาย และ ความปลอดภัยในอาหาร ให้ครบทุกมุม (หากหลุดตรงไหน CB เรื่องใด ประเด็นใด)ก็จะใช้ข้อนี้ออกCARครับ ท่านอ่านไม่ผิดหรอก ต้องประเมินความเสี่ยงต่อรายการและต่อประเภทและ ต่อซัพพลายเออร์ ตามความจำเป็น (อาจจัดกลุ่มบ้างหากกล้อมแกล้มได้)
ในการประเมินความเสี่่ยงนี้
ท่านต้องประเมินว่าในแต่ละรายการ แต่ละผู้ส่งมอบ ทำการพิจารณาว่า มีความเสี่ยง ความรุนแรง โอกาสการเกิด มากหรือน้อย ซึ่งจะเป็นหลักการการวิเคราะห์ความเสี่ยง แบบ FMEA
ไม่ใช่ decision tree
เกณฑ์ทั่วไปที่ใช้ในการประเมินความเสี่ยง- ท่านใช้ปริมาณมาก หรือ ใช้ปริมาณน้อยๆต่อผลิตภัณฑ์หนึ่ง เช่นหากเป็น raw mat หลักของการผลิต คงทำเฉยชาเฉื่อยๆ ฟินๆ คงไม่ได้
- ประวัติที่เคยใช้กันมา มีปัญหามาก่อนไหม รายงานอาหารเป็นพิษ หรือ food alert
- สถานที่ของผู้ส่งมอบอยู่ใกล้ อยู่ไก หากอยู่ไกล้ๆไม่ไปเยี่ยมชม ประเมินก็ดูแปลกๆ ว่าไหม หากอยูไกล ใช้นิดเดียว ตะแบงต้องไปประเมินโรงงานเขาก็ตลก ว่าไหม
- ผลกระทบที่มีต่อผลิตภัณฑ์สุดท้ายมากน้อย ในปริมาณที่ใช้นั้นๆ
- ความเป็นไปได้ในการทดสอบในห้องปฏิบัติการ
- ความน่าเชื่อถือของผู้ผลิตนั้นๆ
- อันตรายที่ทราบที่ สามารถมาตรการการกำจัดในองค์กรทำได้สมบูรณ์หรือไม่ (ไม่ว่า กำจัดหรือลดอันตรายนั้นๆ) ไม่ว่าเป็น kill step/ จุด CCP / oPRP
- ประวัติการใช้งานกับรายการนี้
- ความแปรปรวนของกรรมวิธีในการผลิตของซัพพลายเออร์
- ข้อกำหนดกฎหมาย
* อย่าลืม BRC ไม่ใช่แค่ Food Safety แต่รวมหมดเอาหมด ทั้ง กฏหมาย ความปลอดภัยในอาหาร คุณภาพข้อกำหนดข้อ 3.5.1.1 ยังบอกเราเพิ่มเติมอีกว่า ในการประเมินความเสี่ยงนี้ นอกจากเรื่องพื้นๆ (
การปนเปื้อนสารก่อภูมิแพ้, ∙
ความเสี่ยงสิ่งปนเปื้อนทางกายภาพ,
การปนเปื้อนทางจุลชีววิทยา,
การปนเปื้อนทางเคมี) ยังต้องมีการประเมินในเรื่อง allergen ,organic ,
ฮาลาล อาหารคนป่วย, อาหารเด็ก อีกอย่าลืม เรื่องนี้เป็นการประเมินความเสี่ยงต่อรายการวัตถุดิบแต่ละซัพพลายเออร์ ไม่ใช่ต่อกระบวนการตรวจรับวัตถุดิบชององค์กรคุณ หลังจากที่ท่านประเมินความเสี่ยงในแต่ละรายการวัตถุดิบ (รวมส่วนผสม บรรจุภัณฑ์ etc) ว่ามีความเสี่ยงมากน้อย ความเสี่ยงนี้ต้องใช้เป็นพื้นฐานในการในการกำหนด เกณฑ์ วิธีการในการ ตรวจรับ (3.5.2) , เกณฑ์และวิธีการในการอนุมัติและเฝ้าติดตามซัพพลายเออร์ 3.5.1
BRC จะมีรายละเอียดเพิ่มเติม ในเรื่อง การตรวจรับวัตถุดิบบรรจุภัณฑ์ตามข้อ 3.5.2 , การจัดการงานบริการ ตามข้อ 3.5.3 และ การจัดการงานที่เอาร์ซอร์ต ตามข้อ 3.5.4
ข้อกำหนดข้อ 3.5.1.2 Documented Supplier Approval and Monitoring System.ทุกๆ ซัพพลายเออร์ ต้องสามารถทำตามสเป็คของวัตถุดิบที่ส่งมอบได้ รวมถึงข้อกำหนดทางด้านกฏหมาย คุณภาพ และ ความปลอดภัยในอาหาร. บริษัทจำเป็นต้องมีระเบียบปฏิบัติในการอนุมัติ และ เฝ้าระวังติดตาม เพื่อให้มั่นใจว่า ซัพพลายเออร์นั้น " มีการผลิตผลิตภัณฑ์ภายใต้สภาวะสุขอนามัย, มีการบริหารจัดการความเสี่ยงต่อคุณภาพและความปลอดภัยของวัตถุดิบและได้มีการปฏิบัติการสอบกลับอย่างมีประสิทธิผล" หรือไม่
ท่านต้องกำหนด มีวิธีและเกณฑ์ สำหรับวิธีการในการอนุมัติ ความถี่ในการเฝ้าติดตาม
ท่านต้องกำหนด ผู้ที่รับผิดชอบและวิธีการจัดการต่างๆ
การอนุมัติ คัดเลือกทำได้หลายหลายวิธี หรือ ใช้วิธีใดวิธีหนึ่งที่กำหนดไว้ก็ได้ ซึ่งอาจหมายถึงหนึ่งมาตรการหรือมากกว่า (
การตรวจประเมินผู้ส่งมอบ การตรวจจากบุคคลที่สาม หรือ ได้รับรองเช่น BRC แบบสอบถามผู้ส่งมอบ) ประเด็นสำคัญในเรื่องนี้คือ ท่านกำหนดไว้ว่าจะใช้วิธีใดอย่างไร มากน้อยต้องขั้นอยู่กับผลการประเมินความเสี่ยง ( ข้อกำหนด 3.5.1.1) ท่านต้องมีระเบียบปฏิบัติทีี่กำหนดเกณฑ์และก
ารเฝ้าระวังติดตามซัพพลายเออร์ที่ท่านได้ใช้อยู่อย่างชัดๆ
อย่าลืมว่าการเฝ้าติดตาม ซัพพลายเออร์ ท่านเฝ้าติดตามเพื่อ " to ensure that suppliers are manufacturing products under hygienic conditions,
effectively manage risks to raw material quality and safety and
are operating effective traceability processes." ดังนั้นเกณฑ์หรือวิธีการในการติดตามซัพพลายเออร์ ย่อมไม่ใช่ แค่การไปตรวจโรงงานเขา แบบเด็กๆ ตรวจประเมินกับแบบขอไปที หรือ ส่งแบบสอบถามทั่วไป ปีละครั้ง
สิ่งที่ใช้ในเป็นข้อมูลในการติดตาม อาจหมายถึง
มาตรการวิธีที่ใช้ในการควบคุมความเสี่ยงจากวัตถุดิบที่ใช้มักกันทั่วไปเกลื่อนๆ ท่านใช้ได้หมด รวมๆกัน ตราบใดที่เหมาะสมกับความเสี่ยง ไม่ว่า - ตรวจรับเข้าโดย ตรวจสอบด้วยสายตา
- ทำสุ่มทดสอบในห้องแล็ป
- การดู COA
- การตรวจประเมินโรงงานผู้ผลิต
- กำหนดให้ว่าต้องได้รับการรับรอง BRC Food จาก CB
- หรือ เบิร์ดๆ ไม่ต้องทำอะไร เพราะความเสี่ยงต่ำๆๆๆๆ ก็ตามสบาย
ความถี่ ความเข้มงวด ความเอาจริงเอาจัง ทุกอย่างอยู่ที่ความเสี่ยง ( กฏหมาย ความปลอดภัย และ คุณภาพ) แน่นอนฟังธงให้เอาข้อมูลเห่ลานี้เป็นข้อมูลในการเฝ้าติดตามสมรรถนะของซัพพลายเออร์
ความเสี่ยงของใคร ก็เป็นความเสี่ยงขององค์กรนั้นครับ
จะมากจะน้อย จะควบคุมอย่างไร ไม่เหมือนกันหร็อก
จะใช้มาตรการควบคุมแบบใดหรือใ่ช้หลายๆอย่างรวมกัน ทำเต็มร้อย นานๆทำที ทำนั้นทำนี่้ ทำได้
ฺBRC บอกว่าทำเป็น procedure มีเอกสารมาแล้วกัน
อย่าลืมเก็บ ทะเบียนซัพพลายเออร์ บันทึกหลักฐานการอนุมัติ (แล้วแต่ท่านใช้วิธีใด ต้องเก็บหลักฐานไว้ให้หมด)
รวมถึงการจัดการกับปัญหาทั้งหมดที่่มีกับซัพพลายเออร์ จากข้อมูลจากมาตรการควบคุมซัพพลายเออร์ตามที่กล่าวข้างต้อน
ที่สำคัญอย่าลืมว่าต้องมีหลักฐานว่าท่านได้มีการเฝ้าระวังติดตามซัพพลายเออร์เป็นอย่างดี ไม่ว่าบันทึกการตรวจสอบ บันทึกการทดสอบ ผลการประชุม การสรุปผล การreject ต่างๆเป็นต้น
ที่มักจะหลุดกัน คือ ท่านมักไม่ได้ แจ้งบังคับในสัญญากับซัพพลายเออร์ ทำตรวจสอบติดตาม ให้ซัพพลายเออร์/เมคเกอร์ ว่าเมื่อมีการเปลี่ยนกรรมวิธี หรือ องค์ประกอบการผลิตที่อาจมีผลต่อ คุณภาพ ความปลอดภัย กฏหมาย ซัพพลายเออร์ต้องแจ้งท่านโดยทันที โดยเฉพาะหากมีเรื่อง สารก่อภูมิแพ้ หรือ organic หรือ ..... เมื่อท่านไม่ได้บอกให้ซัพพลายเออร์แปลว่าหลุดการควบคุม
การที่ท่านต้องเข้าไปตรวจประเมิน หรือ ต้องส่งแบบสอบถามไป
เป็นส่วนหนึ่งมาตรการทำให้มั่นใจว่า
ระบบสอบย้อนของเมคเกอร์ /ซัพพลายเออร์ยังคงใช้ได้ดีอยู่ กรรมวิธีการผลิต ค่าควบคุมการผลิตยังไม่มีเปลี่ยน สูตรผลิตยังคงเดิม ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆที่อาจมีผลต่อความคุณภาพ ปลอดภัยในอาหาร กฏหมาย เป็นต้น
พูดง่ายๆคือ เน้นการตรวจรับอย่างดีไม่เพียงพอครับ ต้องพยายามทำอย่างอื่นด้วย เสี่ยงมากแปรปรวนมากก็ควรไปตรวจประเมินซะ หากเขาได้ใบรับรองBRC แล้วก็ใช้ได้ หรือ อย่างน้อยก็ถามซะหน่อย เป็นต้น ทำอย่างพอเพียงเพื่อให้เพียงพอครับผม
สรุปจะใช้ มาตรการใด ใช้มาตรการเดี่ยวๆ หรือเอาหลายๆมาตรการมารุม จะคุมมากคุมน้อยขนาดไหน ก็แล้วแต่ความเสี่ยงของสิ่งที่คุณซื้อมาใส่กระบวนการ จนจบเป็นผลิตภัณฑ์สุดท้ายครับแต่แน่ๆการอ่าน BRC ให้เข้าใจ และทำตามได้อย่างถูกต้องต้องอ่าน ข้อหลัก ก่อน ข้อย่อย ครับ เหมือนกฏหมายที่มีมาตรา มีวรรค มีตอน ครับ
ต้องอ่านให้เป็นลำดับครับ เพราะแยกกำหนดเป็นเรื่องๆ บางเรือ่งส่งกันบางเรื่องไม่ส่ง ไม่อย่างนั้น จะอ่านแล้วงงอย่าลืมว่าแต่ละบริษัทมีความเสี่ยงต่อความปลอดภัยในอาหาร กฏหมาย และคุณภาพต่างกัน
อุตสาหกรรมการผลิตอาหารเป็นอุตสาหกรรมที่รับผิดชอบต่อสังคมสูงและต้องคุมต้นทุนเป็นอย่างดี เกิดปัญหาขึ้นมาไม่คุ้ม
อ่านดีๆ คุณจะเข้าใจว่าเป็นเรื่อง ของ Maker Control ครับ ไม่ใช่การประเิมินกันแบบ HACCP ครับ
แนะนำให้เข้ารับการอบรม BRC ครับ
มาตรฐาน BRC ดีนะครับ ละเอียดและเข้าใจได้ง่ายๆมั่กๆ
มาคุยกันในงานอบรมของเราสิครับ
ว่าแต่ว่าอ่านจนจบ มีคำตอบไหมนี่
พอดีคุณถามให้ตอบไม่ยาก เลยกล้าตอบ อิอิ
หาก raw mat เป็นเนื้อปู
ท่านมีการไปประเมินโรงงานเขา (ก็ดูเหมือนต้องไปอยู่นะ) ในเรื่อง สภาวะการผลิตที่ถูกสุขลักษณะ (GMP) + มีความเสี่ยงด้าน quality/food safety + การสอบย้อน
ผสมกับ
การใช้ผลตรวจสอบรับรองในห้องปฏิบัติการคุณ
ผสมกับรวมผลตรวจรับ สมรรถนะอื่นๆ
ก็ดูดีนะ ก็ดูดีทีเดียว
คุณน่าจะถามว่า "ส่งแบบสอบถามอย่างเดียวได้ไหม " หรือเวลาประเมินใช้ checklist GMP ทั่วไป ได้ไหม
หรือ เอาคนไม่ได้อยู่สาย food / QA ไป ตรวจได้ไหม ใช้เกณฑ์อะไรดี ในการตรวจ
อันนี้จะตอบยาก มากกกกกกกก
เพราะคนตอบจะมีความเสี่ยงไขมันอุดตันสูงงงงงงงง
อิอิ
อยากรู้เบื้องลึก ต้องคุยกันแคบๆ
ถามแบบกัดกินใจ
ที่แคบๆ คุยกันแบบแคบๆ
เรื่องที่คุยในที่แคบๆ เป็นเรื่องมันส์ๆทั้งนั้นครับ
